Od kiedy obowiązują wyższe alimenty?

Korekta wysokości alimentów

Nie widzę niestety w orzeczeniu sądu II Instancji żadnej sprzeczności – jeżeli strona powodowa wniosła o zasądzenie alimentów od dnia wniesienia pozwu- a w postępowania odrębnych w przedmiocie alimentów sąd może zasądzić alimenty za okres toczącego się postępowania, a nawet wstecz – to sąd II Instancji jest związany takim wnioskiem i dokonał jedynie korekty wysokości alimentów – podwyższając je – jednak niniejsze nie wpływa na okres zasądzonych alimentów albowiem zakładam, iż stanowisko powoda nie uległo zmianie i wnosił on w dalszym ciągu o zasądzenie alimentów od dnia wniesienia pozwu.

Jeżeli więc sąd II Instancji uwzględnił apelację powoda, to nie mógł orzec na niekorzyść strony powodowej, zasądzając obowiązek alimentacyjny za późniejszy okres – sąd jest bowiem związany stanowiskiem strony powodowej i wysokością żądanego roszczenia – jeżeli w pozwie i w apelacji powód wnosił o alimenty od dnia wniesienia pozwu, to rozstrzygnięcie sądów jest zasadne i niestety jest Pan zobowiązany wyrównać obowiązek alimentacyjny.

Wyroki sądowe

Zgodnie bowiem z treścią art. 321 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego „sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie”.

Rozstrzygając merytorycznie sprawę, sąd nie może orzekać o czymś innym, niż żądał powód, ani w rozmiarze większym niż zgłoszone żądanie, bez względu na to, czy ustalenia faktyczne poczynione przez sąd uzasadniałyby wystąpienie z jeszcze innym roszczeniem lub z tym samym roszczeniem, ale w większym zakresie.

Związanie sądu żądaniem pozwu umożliwia utrzymanie sporu w ramach dochodzonej przez powoda ochrony prawnej oraz pełni istotną funkcję gwarancyjną i zabezpieczającą, zapewniając stronie przeciwnej prawo do wysłuchania i podjęcia adekwatnej obrony.

Z tych względów dokładnie określone żądanie oraz przytoczenie uzasadniających je okoliczności faktycznych stanowi obligatoryjną treść pozwu (art. 187 § 1). Granice sporu wyznacza nie tylko treść żądania pozwu (petitum), ale i podstawa faktyczna powództwa (causa petendi), rozumiana jako okoliczności faktyczne powoływane przez powoda dla uzasadnienia wydania wyroku określonej treści.

Z uwagi na powyższe, tożsamo postępuje sąd II Instancji – orzeczenie więc jest prawidłowe i zrozumiałe – sąd II Instancji dokonał jedynie zmiany kwoty wskazanej w PKT I wyroku – pozostawiając okresy obowiązywania bez zmian.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego - Dz.U. 1964 nr 43 poz. 296