Alimenty polskie i brytyjskie

Zobowiązanie do utrzymania dziecka

Zgodnie z art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku (art. 133 § 2).

Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się (art. 133 § 3).

„Celem obowiązku alimentacyjnego jest zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego dziecka. Możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego nie określa się wyłącznie na podstawie rzeczywistych zarobków i dochodów. Nawet trudna sytuacja materialna rodzica nie zwalnia go od obowiązku świadczenia alimentów na potrzeby dzieci. Rodzic jest zobowiązany dzielić się z dzieckiem nawet bardzo szczupłymi dochodami. Natomiast w sytuacjach skrajnych, zaspokojenie potrzeb małoletnich dzieci może nastąpić nawet kosztem części składników majątkowych” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 czerwca 2021 r., sygn. akt I NSNc 79/20).

Wyrok rozwodowy sądu polskiego

Rozwód został orzeczony przez sąd polski. W wyroku rozwodowym sąd ma obowiązek orzec o obowiązku alimentacyjnym, co też uczynił. Prawomocny wyrok rozwodowy sądu polskiego, opatrzony w klauzulę wykonalności w zakresie alimentów, stanowi tytuł wykonawczy i uprawnia do wszczęcia egzekucji. Na tej podstawie osoba uprawniona do alimentów (tutaj: matka dziecka jako jego przedstawiciel ustawowy) może złożyć w Polsce wniosek do komornika o wszczęcie egzekucji. W sytuacji, gdy strony mieszkają za granicą, wyrok sądu polskiego zasądzający alimenty zaopatrzony w klauzulę wykonalności „do wykonania za granicą” może być wykonany także w innym państwie. Zamieszkiwanie przez obydwie strony w Irlandii nie oznacza, że wyrok sądu polskiego traci moc. Wyrok sądu polskiego nadal stanowi podstawę do dochodzenia egzekucji alimentów nim zasądzonych.

Płacenie alimentów w Wielkiej Brytanii

Pozostaje więc pytanie, czy alimenty, które obecnie płaci ojciec dziecka, które, jak Pani wskazała, są „ustnie ustalone” między rodzicami, pokrywają się z alimentami zasądzonymi wyrokiem sądu polskiego. Jeżeli alimenty te są niższe niż zasądzone wyrokiem sądu polskiego, proponuję rozpocząć płacić alimenty w takiej wysokości, jaka wynika z tego wyroku. W przypadku konieczności przeliczenia na obcą walutę najlepiej jest zastosować średni kurs NBP.

Niemniej ojciec dziecka nie ma obowiązku płacenia alimentów „podwójnie”, tj. ustalonych ustnie z matką dziecka i zasądzonych wyrokiem sądu polskiego. Jeżeli wysokość alimentów ustalonych ustnie, po przeliczeniu na walutę polską, jest równa lub wyższa od alimentów zasądzonych wyrokiem sądu polskiego, to ojciec dziecka spełnia nałożony na niego obowiązek alimentacyjny i nie widzę tutaj podstaw do wszczęcia w Irlandii egzekucji alimentów zasądzonych w Polsce.