Alimenty na dorosłe dziecko przebywające w ośrodku leczenia uzależnień

Obowiązek alimentacyjny wobec dorosłego dziecka

Zgodnie z treścią art. 135 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (K.r.o.): „Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.”. Zgodnie natomiast z treścią art. 133 § 1 K.r.o. – rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Artykuł 133 § 1 K.r.o. przewiduje szczególną przesłankę alimentacji dzieci przez rodziców. Jest nią niemożność samodzielnego utrzymania się przez dziecko. Jednak rodzice nie są zobowiązani świadczyć alimentów, jeżeli dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania (zob. art. 103 K.r.o.). Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka nie jest ograniczony żadnym sztywnym terminem i nie ustaje w związku z osiągnięciem przez dziecko określonego wieku lub stopnia wykształcenia. Zasadniczą okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Rodzice mogą być zobowiązani świadczyć alimenty dziecku pełnoletniemu w szczególności, jeżeli kształci się, jest dotknięte niepełnosprawnością lub chorobą. W orzecznictwie wskazuje się, że orzekając o tym obowiązku należy brać pod uwagę, czy osobiste zdolności i cechy charakteru dziecka pełnoletniego pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nie kształcenia.

Jak wynika z powyższego, uprawniony do uzyskiwania alimentów jest syn, a więc dziecko, a nie rodzic. Alimenty zostały zapewne uzyskane przez dziecko w momencie, gdy było niepełnoletnie, a więc nie posiadało pełnej zdolności do czynności prawnej. Syn był wtedy zapewne reprezentowany przez jednego z rodziców i na jego konto wysyłane były dotychczas alimenty, albowiem zazwyczaj w wyroku znajduje się stwierdzenie, iż „alimenty płatne są do rąk matki (ojca) do dnia ….”.

Zgoda dorosłego dziecka na wpłacanie należnych mu alimentów na konto rodzica

Z chwilą osiągnięcia pełnoletności dziecko może natomiast samo się reprezentować, albowiem posiada pełną zdolność do czynności prawnych. Po uzyskaniu pełnoletności nie ma konieczności zmieniania orzeczenia sądu, albowiem, jak wynika z uchwały SN z dnia 16 kwietnia 1977 r., zdarzenie osiągnięcia przez dziecko pełnoletności nie wymaga stwierdzenia orzeczeniem sądu, do odbioru przez dziecko świadczeń wystarczające są dokumenty stanu cywilnego (III CZP 14/77). Dlatego też, sąd nie będzie ingerował, komu zobowiązany ma płacić alimenty. Jedynym wyjściem w Państwa sytuacji, aby syn nie miał roszczeń do rodzica zobowiązanego, jest wydanie przez syna oświadczenia, iż wyraża zgodę na to, aby alimenty wpływały na konto drugiego rodzica. Nie ma konieczności kierowania sprawy do sądu, albowiem sąd nie będzie orzekał, na czyje konto mają spływać świadczenia – to syn bowiem uprawniony jest do pobierania alimentów. Jedynie na podstawie jego oświadczenia alimenty może uzyskiwać drugi rodzic. Wobec tego najprościej byłoby uzyskać od syna wyraźne, najlepiej pisemne, oświadczenie, iż alimenty mają wpływać na konto rodzica.

Podsumowując: jeżeli syn posiada pełną zdolność do czynności prawnych – jest pełnoletni i nie jest ubezwłasnowolniony, sąd nie wyda orzeczenia w zakresie kierowania alimentów na inne konto lub do innego podmiotu, albowiem nie jest do tego władny. Sąd po prostu nie ma możliwości decydowania o finansach uprawnionego. Jedyną możliwość kierowania alimentów na konto rodzica daje uzyskanie na to zgody syna. Jeżeli z uwagi na uzależnienie zachodzą przesłanki do jego ubezwłasnowolnienia, gdyby do ubezwłasnowolnienia doszło i syn utraciłby przymiot zdolności do czynności prawnych – wówczas również rodzic (jako opiekun prawny) byłby uprawniony do otrzymania alimentów.